Açılmayan Kanatlar Uçmayı Bilmez Ördek sürüsünde büyüyen yavru kartalın hikayesini bilir misiniz? Bir avcının kartal yumurtasını yuvasından alıp ördek yumurtalarının arasına yerleştirmesi ile başlar hikaye…

Yavru kartal, ördek kardeşlerinin yanında hiçbir zaman kendini ailesine “ait” hissedemez, kardeşleri de onu kendilerine benzemediği için sürekli küçümser, alay konusu haline getirirler. Yavru kartalın, kardeşlerinden farklı olarak içinde derinlerde bir yerde uçabileceğine dair bir içgüdüsü, engin bir özgürlük duygusu vardır. Ama o bunu görmezden gelir. Denemez bile. Çünkü o ördektir ve ördekler uçamaz. Denemeye kalksa bile, farklı olduğunu iyice ortaya çıkaracağı için, bu, onun daha da dışlanmasına neden olabilir. Annesi komşularının meraklı ve yargılayıcı bakışlarından rahatsız olduğundan, diğerlerinden daha farklı bu yavrusunu uyumlu sorun çıkarmayan bir ördek olmaya telkin eder. Yavru kartalın, farklılığı artık onun kabusu olmuştur. Farklılığı onun kendi içsel potansiyelinden, özgür ruhundan uzaklaşmasına neden olmuştur. Uyumlu, söz dinleyen, komşularının dikkatini çekmemek için uslu bir kartal olarak büyürken küçülmüştür. Bir gün, sürüsünden ayrıldığı kadersel bir anda, hayatın o şefkatli eli onu bir dağın yamacına sürükler ve usulca iter karanlık boşluğa doğru. O karanlık an onun aydınlığıdır. Kartal, boşluğa düşerken tüm yaşamı gözünün önünden geçer, ölmektedir, uçurumdan aşağıya doğru düşmektedir. Bu ölüm değildir de nedir? Kendini ördek sanan kartal tam yere çakılmak üzereyken bir mucize olur. Kanatları açılır, önce yavaş ürkek, sonra biraz daha geniş, hızlanarak daha da yükselmesini sağlayarak. Ardından, açılmış engin kanatlarının varlığını keşfin farkındalığında haz ile yükselerek.. Şaşkın ama mutlu. Ait olduğu gökleri bulmanın coşkusu ile özgürce engin göklerde süzülerek..

Ana Tanrıça’nın kızları Ata-erkil ailenin ve toplumun içine özgür dişi ruhları ile gelirler. Onlar en küçük yaşlarında en çok sevilirler çünkü henüz ışıldayan güzellikleri masum, özgür ruhları sistemi bozacak güçte değildir. Tatlı cadıdırlar ve bu henüz rahatsızlık vermez. Serpilmeye, büyümeye başlarken ataerkil sistemin en güçlü yazılımı “ehlileştirme” programı devreye girer. Farklılığı, göz kamaştıran ışığı, asiliğinin içindeki gücü, neşeli doğası, bağımsız özgürlüğü başkalarının onun hakkında konuşmasına, bütün gözleri üzerine çekmesine ve hatta kötü niyetli eril bakışlarca zarar görmesine neden olacağı için annelerinin uyumlu ve uslu kızları olmak üzere eğitilirler. Sistemde tanrıça ışığını kapamış anneler, aynısını kızlarına da öğretmektedir çünkü tek bildikleri budur. Anne ne kadar sisteme uyumlu ise kızının ışığını aynı oranda bilmeden kapayacaktır.

Işığını kaparsan güvendesindir.
Işığını kaparsan ailene ve başkalarına sorun olmazsın.
Işığını kaparsan zarar görmezsin.
Işığını kaparsan topluma kabul edilirsin.
Işığını kaparsan iyisindir.

Tüm bunlar ataerkil sistemin kartal ruhlu kadınlardan istedikleridir, içinde uyumakta olan anarşist tanrıça uyanmasın diye.

Ana Tanrıça’nın kızları büyülü bir kartal olduklarından bihaber ördek sürüsünün içinde yıllarca acı çekerler, neden sürüden farklı olduklarını bir türlü anlayamazlar.

Hep onlar mıdır ilişkilerinde sorunlar yaşayacak, yalnız hayatlar kuracak, biraz seslerini yükseltseler şiddet görecek, fikirlerinden ötürü ayıplanacak, yargılanacak, dışlanacak, öz güvenlerinden, güzelliklerinden şüphe duyacak, yeteneklerini uyum, sevilme, aidiyet hissi uğruna feda edecek ve renkli dünyalarından ilham olan hayallerine uzaktan bakacak olan?

Ait olmadıkları komünün içinde bağ kurmaya çalıştıkları için kendilerini azımsarlar, kabul görmek uğruna “onay alma” temel motivasyonları olur. Yarattıkları hayatlar, yaptıkları seçimler sürüden onay aldıkça güzeldir. Sistem içlerine farklılığın “utancını” ve farklılığın “suçluluğunu” salmıştır. Ne ilginçtir ki; Ana Tanrıça’nın kızlarını Ana’dan ancak bu iki temel duygu ayırabilir.

.

Liste böyle uzar gider…

Bugün ördek sürülerinin içinde, özünde taşıdığı kartala uyanmakta olan hala daha utanç ve suçluluk hissiyatlarında hapis hayatlar yaşayan pek çok kadın var. Tanrıçanın şefkatli ve kararlı eli; ruhu hazır, yaşamının içinde sırası gelen kadınları gitmeye en çok korktukları dağın uçurumuna doğru itmekte. İtmeye de devam edecek. En çok korktukları ile onları yüzleştirerek. Karanlığın içine atarak.

KONEF GAZİANTEP